SEZAİ KARAKOÇ BATIŞ ŞİİRİ

Yine bir Sezai Karakoç şiiri yine o şiirdeki metafizik yapısı.Sezai Karakoç şiirlerini okuduğunuz zaman onun şiirleri sanki bu dünyaya ait değilmiş gibi geliyor insana.Nedeni ise şiirin dizelerindeki o tasavvufi anlam.O sanki şiirlerini görünmeyene yazıyor, o şiirlerini Yunus Aşk aşk diye Anadolu’yu dolaştığı, Şems’in başını verdiği, ve Mevlana’nın ölüm gecesine düğün gecesi (şeb-i aruz) deyip kavuşmak istediği kişiye yazıyor. Yani Sezai Karakoç şiirlerini Hak’ka yazıyor.Nitekim bu şiirin dizelerinde de bunu görmemiz mümkün.

Batış

Güneştir düşen turuncusunda menekşeler sunarım
Gece artık hiç dönülmeyecek yerlerdeki o sevgiliye
Çocuklara kekik toplıyan o sevgiliye
Bir kekik uzatan çocuk anne deyince
Deniz dibinden çatı çeken
Çocuk üstüne arkadaş üstüne

Güneştir düşen yeşilinde bir yüz döner
Değişmiyen o gençliğiyle sevgili
Ölümden sonraki kurtulma gibi
Döner döner de gelir karşıma
Deniz dibinden cıkan ahtapot ölüleri
Eski utanmaları çeker su yüzüne

Güneştir kırmızı ve ben en çömezi bir rengin
Altın hatıralar hükümetinin
Bitmeyen sultanı o sevgiliye adanmış
Soy utanc soy anış soy sevgi
Gel artmaz azalmaz ey sevgi

Sezai Karakoç