ÖZDEMİR ASAF AĞLAMAK ŞİİRİ

Bu yağan yağmur da neyin nesi. Hava bakıyorum güneş tepe de duruyor gökyüzünde bir bulut dahi yok. Peki nereden geliyor bu damlalar. Yanaklarımı sırılsıklam etmiş. Ellerimi yüzüme götüyorum ıslak.Elimi saçıma götürüyorum kup kuru.Ağlıyorum ağlamasına bunun dahi farkında değilim artık.Seni hatırlatan en ufak bir şarkıda gözümden dökülüyor göz yaşları.Ağlamak bile lütuf benim için.Ardından göz yaşı döküyorum en azından.Yoksa yollara düşer sokak sokak mecnun misali seni arardım. Hiç değilse ara sıra 2-3 satır yazıp bir kaç damla göz yaşı döküyorum.Bu bile çoğu zaman teselli olmamı sağlıyor..

AĞLAMAK

Ağlamak
Bazı acılarda yetmez
Bazı ölümlere

Örtüsüdür bazı acıların
Örter, örtülmez
Savunur bir süre

Ağlayanlar sevinmeli
Sevin ağlayabiliyorsan
Acılar ardarda dinmeli

Durur bir nöbetçi gibi
Durur bir bekçi gibi
Zamana gülmeli-gülmeli

Sevin ağlayabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak.

Özdemir Asaf