Çocuk olmak vardı bu hayatta en büyük acı olarak dizimizdeki yarayı bilmek vardı. Koşturmak vardı sağ da sol da öyle amaçsızca . Nerede bir top varsa, topun peşinde koşturmak vardı. 10-15 toplanıp mahalle maçı yapmak vardı. Kırmak vardı mahalledeki çocuk düşmanı teyzenin camını teyzeye inat .. Sonra ardına bile bakmadan alabildiğine koşmak yoruluncaya dek. Ne güzeldi demi çocuk olmak 🙂 Evet dediğinizi duyar gibiyim… Yaşınız geçmiş olabilir fakat ruhunuz çocukluğundan hiç bir şey kaybetmesin…
Çocuklar
Kapışıyorlardı yaz gök
güneş ne varsa, içimize
sıcakla gireni durgun,
mavi giyerek, saçları rüzgarda
koşarak çığlıklarla deniz aşırı,
avuçluyorlardı ot
ağaç ne varsa, altlarına alarak
üstte duranı ve büyüyeni kendi kendine.
Oktay Rıfat Horozcu
Kategoriler:
Çocuk Şiirleri
